Thailand

En toen was het ineens woensdag 07 januari 2015! Een datum die al een paar maanden in mijn geheugen stond geprint. Heel langzaam kwam deze dag dichterbij, volledig bewust van wat me te wachten staat. En toch was het ineens die woensdag. Marthijn, Robin en Bente kwamen me ‘s ochtends ophalen en ik voelde me onwijs gek; gespannen, opgewonden, ook bang, bang voor het onbekende. In de auto op weg naar Schiphol konden we het gesprek ook niet echt gaande houden. Mijn spanning sloeg over op mijn medepassagiers vrees ik. Op de luchthaven had ik snel mijn tas ingecheckt. Miquel en Gilbert kwamen ook nog en vervolgens zijn we koffie gaan drinken bij het dakterras. Laatste dingen besproken, kwam erachter dat ik mijn portemonnee was vergeten die ik inmiddels toch in mijn tas heb gevonden. Na een uurtje was het zover, ik ging door de douane. Afscheid genomen van iedereen en ik heb me op dat moment nog nooit zo vreemd gevoeld. Allerlei emoties gingen tegelijkertijd door me heen waardoor ik niet zo goed wist wat ik nu moest uiten. Ik heb nog een keer achterom gekeken en daarna doelbewust niet meer. Nu gaan met die banaan dacht ik, there’s no way back!

Eenmaal door de douane viel gelijk alle spanning van me af en heb ik met een big smile door de vertrekhal gelopen. Dit verraste me best, zeker omdat ik me zo vreemd voelde een paar minuten van tevoren. Met het vertek van Soe-Fa nog vers in mijn geheugen was ik bang voor instortpraktijken, maar dit was gelukkig niet het geval. Reis verliep zonder problemen en 17 uur later landde ik in Bangkok City!

De eerste paar dagen moest heel erg wennen aan deze levensstijl. In Amsterdam ben ik gewend aan een volle agenda, vrienden en verplichtingen. Dat valt hier ineens weg. Hier word je niet vermaakt door je volle agenda, maar ben je zelf helemaal verantwoordelijk voor de invullingen van je leven. Je kan het zo bont maken als je zelf wilt, but that’s up to you. Niemand verwacht hier iets van je en dat vind ik nu al zo’n verrijking van deze reis. Ik doe hier echt alleen maar dingen die ik zelf wil. Heb ik zin om te fietsen? Dan huur ik een fiets. Heb ik nergens zin in? Dan pak ik een boekje of kijk ik een serie in mijn hostel. In Amsterdam heb ik altijd de drang dat ik iets moet doen en word ik onrustig van een “blanco’’ weekend in het vizier. Hier is heel mijn leven blanco momenteel.

Bangkok is een stad die je gezien moet hebben. Het is er druk, maar als je in Adam woont is dat niet iets waar je hier aan moet wennen. De inwoners zijn ontzettend aardig en behulpzaam en je kan in deze stad alle kanten op. Uitgaan tot de late uurtjes, cultuur en historie. Na drie dagen Bangkok merkte ik dat ik de hectiek wilde ontvluchten. Even helemaal relaxen en dat kan het beste op een van de eilanden in de Thaise Zee. Ticket geboekt en met een nachttrein naar het zuiden van Thailand vertrokken.

De volgende dag kwam ik aan op Koh Pagnan, een heel andere beleving dan Bangkok. Hier hangt echt een vakantiegevoel en iedereen is extreem relaxed. Voor mijn gevoel ben ik op dit eiland ook pas echt “geland”. Een dag een scooter gehuurd en alle mooie plekken van het eiland gezien. Dit eiland heeft echt alles. Naast mooie stranden heeft het prachtige natuur en wederom vriendelijke locals. Nadeel vind ik dat het erg toeristisch is en dat hier vooral de stereotype heteroman komt om te zuipen en te neuken. Ik ben daar een avondje in meegegaan, tot een bepaalde hoogte dan natuurlijk ;). Hier merkte ik hoe lang het is geleden dat ik in zo’n omgeving ben uitgegaan, was het echt niet meer gewend! Slap ouwehoeren, wijven, tieten, ik heb er wel weer heel hard om moeten lachen. Door al het homogeweld in Amsterdam was ik vergeten hoe grappig het is om het ook over échte meiden te hebben :P.

Na 5 dagen wilde ik wel weer wat uitdaging en ben ik naar het volgende eiland vertrokken, Koh Toa, om mijn Padi (duikbrevet) te halen! Koh Toa vond ik nog veel leuker dan Koh Pagnan. Het is er veel kleiner en wordt door reizigers vaak overgeslagen. Hierdoor is het er rustiger en komen er mensen op af die meer willen dan alleen feesten. Ultieme eiland vibe was het hier, echt genieten.

Na het behalen van mijn Padi vond ik van mezelf dat ik nu aan het meer culturele deel van mijn reis moest beginnen. Terug naar Bangkok gegaan en richting het noorden vertrokken. Hier heb ik de steden Ayuttaya en Sukhothai bezocht. Twee steden met veel tempels. Ik vind het erg om toe te geven maar ik kon na de tweede dag al geen tempel meer zien. Het lijkt allemaal heel erg op elkaar dus ik vond weer een tempel al vrij snel saai. Veel reizigers gaan gelijk vanuit Bangkok naar Chang Mai in het noorden en skippen deze steden. Ik kwam hier dus ook weinig mensen tegen en sliep niet in hostels maar in private rooms. Je vermaakt jezelf, je leest een boek, kijkt een aflevering Homeland, maar het is niet heel erg spannend. Na een dag Sukhothai daarom besloten om naar Chang Mai te gaan.

Ik kan je vertellen, dat was de beste beslissing ooit want wat leuk was het hier! Ik zat hier in een groot hostel met een zwembad en bijna iedereen hier reist alleen. Hier kwam ik in contact met een Engels meisje. We ontmoetten elkaar bij het zwembad. Ze sprak keurig Brits Engels, had een lieve uitstraling en een wat bolle toet. Maar wat bleek, zodra ze twee Chang biertjes had genuttigd kwam er een waas van ondeugd over haar heen. Haar ogen knepen een klein beetje bij elkaar (net zoals Do als hij net heerlijk gaat) en haar uitstraling veranderde vrij snel van lief naar speels stout. Dit kan wel eens een dolle avond worden dacht ik bij mezelf. Dat werd het natuurlijk ook. In een Reggae bar waar ze live muziek speelden, ging ze al gauw op te tafel staan en half uur later stormde ze het podium op om de microfoon over te nemen en een minuut lang mee te blèren. Ja, ik houd van dit soort types. Ik zoek zeker mijn grenzen op, maar ik blijf toch altijd wel binnen de lijntjes kleuren. Zij is zo’n type die over the edge gaat, altijd + 1. Ze deed me heel erg denken aan een vriend in Nederland ;).

Na een paar dagen ben ik vertrokken naar Pai, een dorpje 4 uur rijden van Chang Mai. Een stuk kleiner dan Chang Mai en heel erg artistiek. Ik ben hier de eerste avond naar een klein cafeetje gegaan waar mensen gedichten voorlazen en liedjes zongen. Het klinkt wat zweverig maar als je hier zit ervaar je dat helemaal niet meer zo. Een paar mensen raakte me echt in dat café en het was heel bijzonder om dat in zo’n kleine omgeving waar iedereen heel open was mee te maken. Ik verbleef hier in een hostel dat Famous Circus Hostel heet. Een plek met een prachtig uitzicht over de vallei en er worden hier elke middag en avond circus lessen gegeven! Je kan hier leren jongleren, vuurspugen, hoelahoepen (This is so your place Rodney!!), noem het maar op. Dit geeft een hele gezellige en intieme sfeer.

Verder heb ik hier een goede vriendin van Jacco ontmoet die al een paar jaar in het noorden van Thailand woont. Een paar hele gezellige dagen gehad en veel gezien. Het was heel bijzonder om te zien hoe zij hun leven hier hebben ingericht en hoe anders ze hier in het leven staan dan terug in Amsterdam. Wel een eye-opener, Amsterdam kan je dus ook achterlaten in je leven.

Mijn visum loopt 6 februari en voor die datum moet ik het land uit. Zetje achter de deur om Pai te gaan verlaten want dit is zo’n plek waar je lang kan blijven plakken. Hiermee zit mijn eerste maand er ook alweer op, bizar. Het gaat zo snel terwijl ik hier veel minder doe dan thuis. Volgende land wordt Laos, nieuw land, nieuwe avonturen! Keep u posted.


Xxx

P.s Marthijn, mijn poging om te stoppen is deels gelukt. De eerste twee weken geen sigaret aangeraakt. Helaas in een dronken toestand toch een pakje gekocht, de verleiding (ik geef de prijs de schuld) was te groot. Echter, ik ben nu weer drie dagen clean. Ik zal je de volgende keer weer een update geven!